Ons gebouw staat op een gedeelte van de "geheime tuin" van de zusters Ursulinen. De parktuin werd onderbroken door een mooie oude muur met een aantal leuke details, zoals een poortje. Een gedeelte van de muur staat er nog steeds als levende herinnering. Het grootste deel heeft plaats moeten maken voor onze huizen.
Zonnespreng zou
zichzelf niet zijn als we ons niet hadden ingespand om met zijn allen deze muur
te slechten. Op een zaterdagmorgen hebben we jong en oud verzameld en natuurlijk
mokers, scheppen, kruiwagens en dergelijke, om de muur om te leggen en de
brokstukken op het terrein op te slaan.
Van de stenen
die we bewaard hebben zijn op verschillende plaatsen muurtjes gebouwd, zoals ook
deze. Op een centrale plaats in onze hof is een leuk hoekje gecreëerd om
elkaar te ontmoeten op een bank.
En zo ziet het eruit als er ook planten om heen staan, die we overigens ook zelf aangeplant hebben. Behalve de stenen komt het hout ook van ons eigen terrein.
En daarmee is het kringetje rond: de muur die eens een afscheiding vormde tussen twee delen van de "geheime tuin" is nu overal terug te vinden om kleine details te accentueren.
In de herfst van 2007 is een aantal bomen op het terrein omgezaagd om ruimte te creëren voor het gebouw. Ineens hadden we een behoorlijke hoeveelheid aan stammen van verschillende houtsoorten.
En ja, wat doe je dan met al dat hout. Wij besloten een zaagbedrijf in te schakelen om de stammen in planken en balken te zagen. 'Dat komt wel een keer van pas' was het devies. Het lijkt eenvoudig, en dat is het in feite ook, maar het is wel veel werk.
Dat het gezaagde hout van pas zou komen, is nu wel duidelijk. We hebben een fietsenstalling opgetrokken van de balken, planken en schaaldelen die we toen gezaagd hebben. Hier een detail van de kapconstructie.
En daarmee is het kringetje rond: de bomen die eerst het terrein sierden, zijn omgevormd tot een mooie en praktische constructie voor de fietsenstalling.
^top^