De feestelijke opening
Zaterdag 30 oktober 2010 is ons terrein al heel vroeg autovrij omdat we een speciale
dag hebben. Vandaag zal ons project officieel worden geopend! De dag begint
met een beetje regen, maar gedurende de plechtigheden en tot ver daarna is het
prachtig herfstweer.
Op de plaats waar we normaal onze auto's parkeren is nu een lint gespannen met allemaal foto's van het gehele bouwtraject alsook enkele impressies van interieurs.
Om onze gasten te verwelkomen hebben alle leden een lekkernij gemaakt,
variërend van koek, via appeltaart tot zelfs truffels. Uitgestald op de
tafel, naast
potten koffie en thee maakte dat een warm welkom.
Zo zoetjes aan stroomden de gasten binnen.
Als eerste
zongen drie leden een toepasselijk lied over een plek op aarde waar je mag
zijn—onze plek.
Daarna heette de voorzitter iedereen welkom door kort de elfjarige(!) historie van het project te beschrijven. Ze benoemde enkele speciale personen en gebeurtenissen die het lange traject gemarkeerd hebben. Alles noemen zou echt te lang hebben geduurd!
Hierna lieten alle bewoners een gekleurd lint vanuit een raam naar buiten
komen, en werden deze linten door de kinderen van het project naar de berken op
het binnenhof gebracht.
Toen was het grote moment van de officiële opening aangebroken. De zusters
Ursulinen, die ons project zo'n warm hart toedragen en met wie we zo'n speciale
band hebben, gingen de officiële handeling verrichten: alle linten werden
aan elkaar gebonden en vervolgens gezamelijk omhoog gehesen.
En zo zijn we allemaal op een heel kleurige manier met elkaar verbonden.
Vervolgens werd de grondsteentekst voorgelezen en daarna
volgde nog een korte toespraak van de gedeputeerde van de provincie Utrecht.
Zonder hun subsidie zou het project er heel anders hebben uitgezien.
Dan is het feest. Behalve feestmuziek en een
poppenspeler zijn er rondleidingen, gepofte appels en deeg om zelf broodjes te
bakken, ruimte om te spelen, te dansen, sint maarten lampions te maken en nog
veel meer. Maar ook voldoende tijd om met elkaar te praten. Een kleine
impressie...
